Interview ouder N2

Leuk dat je er bent, Gertjan. 

Dank je wel! 

Ik ben benieuwd hoe jullie oriëntatieproces was. Hoe zijn jullie bij HIP uitgekomen? 

Onze dochter zat eerst op regulier onderwijs, maar dat bleek niet te passen bij wat zij nodig had. Daarom zijn we ons gaan oriënteren op particulier onderwijs, omdat we wisten dat daar meer één-op-één begeleiding zou zijn. Meer persoonlijke aandacht dus voor de behoeften van ons kind. Zo kwamen we eigenlijk al snel bij HIP terecht, ook omdat onze dochter daar al huiswerkbegeleiding volgde. 

Kenden jullie al mensen van wie de kinderen hier ook huiswerkbegeleiding kregen? 

Wij wonen in Utrecht en HIP zit bij ons om de hoek, toevallig in een pand waar ik ooit zakelijk iets mee te maken had. Het voelde dus heel logisch om daar eens binnen te lopen en ons te oriënteren. Bovendien hoorden we er goede verhalen over. 

Kun je iets vertellen over onze begeleiding? 

Wat ik heel sterk merk, is de persoonlijke aandacht en begeleiding. Dat is één. Maar daarnaast vind ik het onderwijs ook heel effectief. Het voordeel van één-op-één onderwijs is dat een leerkracht meteen kan zien aan de houding van een leerling of hij of zij het begrijpt. En als dat niet zo is, wordt het de volgende dag herhaald. In regulier onderwijs neemt een leerkracht afscheid van de groep en moet je maar hopen dat de lesstof blijft hangen. Hier wordt er echt gekeken: snapt de leerling het? 

Onze dochter heeft daar veel behoefte aan. Ze ervaart dat de leerkracht ziet of ze het wel of niet begrijpt en dat er de volgende dag op teruggekomen wordt. Er wordt net zo lang doorgegaan tot ze het wél snapt. Dat geeft haar ontzettend veel zelfvertrouwen. 

Dat wordt waarschijnlijk in het reguliere onderwijs in grote klassen onderschat? 

Ja, klopt. Daar is eigenlijk geen ruimte voor. In een les van vijftig minuten gaat al snel tien minuten op aan orde houden en twintig minuten aan uitleg. Wat er dan overblijft, is niet genoeg om iedere leerling écht te volgen. Ik kan me niet voorstellen dat een leerkracht precies weet of elke leerling het begrijpt. 

Daarnaast vinden pubers het sowieso lastig om vragen te stellen. Hier is die drempel veel lager. Onze dochter durft vragen te stellen omdat er geen hele klas meekijkt. Het voelt vertrouwd en veilig. 

Hoor je dat ook terug van het team? 

Ja, zeker. De leerkrachten geven signalen door aan de mentoren en de mentoren communiceren weer met ons. Bijvoorbeeld over aandachtsgebieden, problemen of extra inzet bij een bepaald vak. Dat is heel prettig. Zo wordt er van alle kanten geborgd dat een leerling uiteindelijk begrijpt wat hij of zij moet kunnen. 

Hoe heeft onze school je dochter verder beïnvloed sinds ze hier zit? 

Onze dochter kwam vanuit het regulier onderwijs als een onzeker meisje, niet alleen over haar kunnen maar eigenlijk over zichzelf in de volle breedte. HIP heeft enorm bijgedragen aan haar welzijn. Het onderwijs hier heeft ervoor gezorgd dat ze weer goed in haar vel zit en zelfvertrouwen heeft gekregen. In twee jaar tijd is ze gegroeid van een onzeker meisje naar een jongvolwassen vrouw. Dat is prachtig om te zien. 

Gaat het thuis ook beter? 

Ja, absoluut. In de gezinsdynamiek gaf de verhouding met haar soms spanningen, vooral rondom school. Dat is eigenlijk volledig verdwenen. We merken dat dit veel rust brengt. 

Weet ze al wat ze in de toekomst wil gaan doen? 

Ze twijfelt nog een beetje. Aan de ene kant zien we in haar een creatieve persoonlijkheid, aan de andere kant is ze ook heel carrièregericht. Twee jaar geleden had ze daar nog helemaal geen ideeën over, maar nu is ze er veel bewuster mee bezig. Dat is mooi om te zien. 

Hoe ervaart zij zelf de school? 

Wat ze heel fijn vindt, is dat de school kleinschalig en vertrouwd is. Bij HIP ontstaan vaak hechte vriendschappen, ook al zijn het er soms maar één of twee. Dat is anders dan in het reguliere onderwijs, waar je vaak met een grote groep optrekt maar de vriendschappen oppervlakkiger kunnen zijn. Voor onze dochter werkt die kleinschaligheid heel goed. Ze heeft in twee jaar tijd een aantal heel goede vriendschappen opgebouwd. 

Ligt natuurlijk ook aan het type kind. 

Ja, precies. Er moeten wel leeftijdsgenoten zijn met wie je een klik hebt. Maar dat is gelukkig goed gegaan. 

Wat is volgens jullie het grootste verschil tussen regulier onderwijs en HIP? 

Wat ik als ouder heel sterk ervaar, is de betrokkenheid. Niet alleen bij de leerling, maar ook bij de ouders. Inmiddels kennen we Jeffrey goed als directeur en boegbeeld van de school. Bij hem heb je echt het gevoel dat je erbij hoort en dat je gezien wordt. Dat geldt niet alleen voor de leerlingen, maar ook voor de ouders. 

HIP voelt voor mij als een driehoek: leerling, ouders en school. Samen maak je een reis om je kind goed af te leveren in de maatschappij. Dat gevoel ervaar ik hier heel sterk. 

Wat zou je tegen andere ouders willen zeggen? 

Als je op zoek bent naar een plek waar je kind helemaal zichzelf kan zijn, waar aandacht is voor de manier waarop je kind leert en waar de behoeften centraal staan, dan moet je bij HIP zijn. Wij hebben onze dochter zien opbloeien tot iemand die stevig in haar schoenen staat en klaar is voor de volgende stap. Dat is een prachtig resultaat. 

Wat doet het voor jou als ouder dat het team zoveel contact heeft met de ouders? 

Het geeft een gevoel van betrokkenheid bij de ontwikkeling van je kind. Op de basisschool is die betrokkenheid nog vanzelfsprekend, maar zodra kinderen in de puberleeftijd komen, verdwijnt dat vaak in het reguliere onderwijs. Je ziet cijfers, maar verder niet veel. Hier beweeg je als ouder mee met je kind, zonder dat je er bovenop hoeft te zitten. Dat vind ik heel waardevol: betrokkenheid zonder bemoeizucht. Dat typeert HIP voor mij.